Aankomst in Chicago

woensdag 25 maart 2015

Eindelijk is de dag van vertrek aangebroken. De koffers staan klaar, nog net onder het maximaal toegestane gewicht gebleven. De kat is uit logeren, die zal veel aandacht en een goede verzorging krijgen. Zelfs de planten zijn uitbesteed, wij zijn er helemaal klaar voor.

Om 5 uur gaat de wekker, nog even ontbijten, een laatste ronde door het huis, een kop koffie en we kunnen vertrekken. Robin zet ons precies om 7 uur af op Schiphol en na een laatste ‘kiss & goodbye’ lopen we naar de incheck balie. Alles gaat vlot en binnen een half uur zijn we door de paspoortcontrole, nog maar twee en een half uur wachten voor take off. Ook het boarden gaat makkelijk en om 10 uur taxiën we richting startbaan. De vlucht duurt iets meer dan 9 uur, we hebben kennelijk wind mee en landen wat eerder dan gepland. Op het vliegveld in Chicago hebben we dit keer nu eens geen problemen met de bordercontrol, wel de standaard vragen, 10 x vingerafdruk en een gezichtsfoto. Als ze goed zoeken in hun systemen moeten ze al een hele verzameling hebben. Maar het verloopt vlekkeloos, we beginnen het kennelijk te leren :-) Wel zien we het fruithondje weer rondlopen en ook nu vindt hij een vergeten appeltje bij een niets vermoedende Nederlander, maar ons vindt hij niet interessant er is niets te vinden.

Daar staan we dan met onze koffers in Chicago, nu op zoek naar ons hotel. Daarvoor moeten we eerst de metro zien te vinden die naar Downtown Chicago gaat, na een paar keer vragen komen we in de juiste terminal van het vliegveld aan en na nog een paar keer vragen vinden we ook de ‘Blue Line’. Een behulpzame maar erg drukdoende medewerker helpt ons aan een metro-kaart waar we de hele week mee kunnen rondreizen. We krijgen een heel verhaal waar we weinig van begrijpen, vervolgens moeten we hem betalen en dan krijgen we een telefoon in de hand gedrukt om de kaarten te registreren. Daarna moeten we ons weer bij hem melden en dan weten we alleen dat we er mee kunnen reizen en dat we 10 dollar hebben uitgespaard, maar 56 dollar armer zijn geworden. Hoe en waar we de kaarten moeten gebruiken moeten we morgen nog maar eens op ons gemak uitzoeken, ze zien eruit als de OV chipkaart.

Na een rit van ongeveer 45 minuten komen we in het centrum van Chicago aan, in de buurt van ons hotel. We nemen natuurlijk de verkeerde uitgang naar boven en staan dan voor een draaihek waar we de koffers niet door kunnen. Gelukkig is ook hier een behulpzame medewerker die de invalide uitgang openmaakt, helaas is hier geen lift maar moeten we onze koffers twee trappen opzeulen om op straatniveau te komen. Hoe zouden die invaliden dat toch doen? Boven gekomen proberen we ons te oriënteren om het hotel te vinden, maar voor we het weten worden we op sleeptouw genomen door een ‘local guide’ oftewel een dakloze die wat wil verdienen. Hij gidst ons de laatste twee straten door tot het hotel in zicht komt. Het is inmiddels 3 uur plaatselijke tijd, voor ons dus al 9 uur ’s avonds. De temparatuur valt alles mee, hoewel de stad zijn bijnaam "Windy City" op sommige plaatsen eer aan doet. Cathy maakt nog een foto aan de overkant van het hotel en Peter krijgt als hij staat te wachten bij de koffers een lik schoensmeer op een schoen en een schoenpoetser gaat zonder iets te vragen aan het werk en wil dan natuurlijk wel betaald worden daarvoor. We zijn hard aan een kop koffie toe. Naast het hotel zien we een Starbucks waar we even op adem komen voor we naar het hotel gaan. Zoveel behulpzame mensen wordt ons wat teveel.

Vermoeid komen we aan in het hotel en daar blijkt dat de booking toch nog goed is gekomen. Twee weken geleden kregen we namelijk bericht dat onze kamer was gecanceld door het hotel, een administratief foutje wat een dag later gelukkig weer rechtgezet kon worden maar wat ons wel flink heeft laten schrikken omdat de prijs van het hotel inmiddels was verdubbeld. Op de 31^e verdieping krijgen we een schitterende kamer met uitzicht over de rivier. Eerst maar even uitrusten en een paar spullen uitpakken en dan weer naar buiten op zoek naar iets eetbaars.

Een paar straten van het hotel vandaan eten we een broodje en een kop soep, we kopen onderweg nog een flesje wijn en een paar broodjes voor het ontbijt voor morgen en gaan snel weer terug naar het hotel. We kunnen het nog net opbrengen om dit verslag te typen maar uploaden met foto’s zal toch tot morgen moeten wachten. Het is hier nu 21:00 uur maar voor ons gaat het kaarsje uit, na 22 uur in touw te zijn geweest.

Hotel: Wyndham Grand Chicago Riverfront