Santa Fe

donderdag 23 april 2015

Zoals gezegd rijden we vandaag de Turquoise Trail, dit is een scenic route waarlangs een paar leuke pueblo’s liggen, dit zijn oude nederzettingen die soms al honderden jaren bestaan en nog steeds bewoond worden. Sommigen pueblo’s zien eruit als een zeer luxe buitenwijk compleet met een 18 holes golfbaan en vereniging, andere pueblo’s hebben iets meer hun eigen karakter gehouden.

Cathedral Basilica of St. Francis of Assisi

De Turquoise Trail gaat geruisloos over in een drukke hoofdweg die ons Santa Fe invoert. Santa Fe mag dan wel maar 33.000 inwoners tellen, het lijkt wel of ze op dit moment met z’n allen hier op deze weg rijden. Zeist telt ruim 60.000 inwoners maar qua drukte is dit dorp niets vergeleken bij Santa Fe. Santa Fe is de oudste hoofdstad van de USA en van New Mexico en naast de nodige ministeries trekt dat waarschijnlijk ook veel bedrijven, banken en kantoren aan, veel werknemers zullen dus buiten de stad wonen. We rijden gelijk door naar het Historic Downtown district waar we zelfs een parkeerplaats vinden speciaal voor bussen en RV’s. Voor maar 4 USD per uur kunnen we hier blijven staan, we betalen twee uur vooruit maar de parkeerwachtster zegt dat we niet op tijd terug hoeven te zijn, als we te laat zijn kunnen we gewoon achteraf bij betalen. Het downtown gedeelte van Santa Fe is, als uitzondering op de regel, geen stokoud en verlopen centrum, maar wel een bruisend en mooi stadsgedeelte, waar kunst troef is. Het is er verboden woningen te bouwen die hoger zijn dan drie verdiepingen, en alles is er netjes en mooi versierd in veelal Mexicaanse stijl. Men vindt er veel kunst-ateliers en galerieën en mooie (en dure...) winkels.

Maria uit 1625

We lopen eerst naar de Cathedral Basilica of St. Francis of Assisi. Een prachtige kathedraal die het bezoeken waard is. De stad Santa Fe is in 1610 gesticht door de Spanjaarden. Het eerste dat ze deden, was een kerk bouwen, die opgedragen werd aan St-Franciscus van Assisi. Later werd deze kerk de kathedraal van St-Franciscus van Assisi en werd in 1886 herbouwd, nadat deze verwoest werd door de Indianen. Opvallend is het mooie interieur, zijn spectaculair mooie doopvont met stromend water, die centraal geplaatst werd in het midden van de kerk en zijn kapel van La Conquistadora, met het oudste houten Maria-beeld uit 1625 van de USA.

Het Historic Downtown heeft veel kleine winkeltjes, waaronder een luxe kledingzaak voor honden en katten, deze Teca Tu is gelegen op Montezuma Avenue. Dit is zeker de enige winkel ter wereld, waar men Mexicaanse Poncho's voor honden kan vinden. 

Palace of  the Governors

We dwalen wat door de straten, zo ook langs het Palace of the Governors waar in de galerijen rondom het gebouw vele Mexicanen hun sieraden en snuisterijen hebben uitgestald op hun kleedjes op de grond. Het Palace of the Governors stamt ook uit de vroege jaren 1600, en achtereenvolgens namen Spaanse, Mexicaanse en Amerikaanse gouverneurs er hun intrek. Het gebouw is misschien wel stokoud, maar is prachtig gerestaureerd en is nu in gebruik als museum, waarin de geschiedenis van Santa Fe uitgebreid wordt getoond.

Dorstig geworden houden we een kleine pauze bij Starbucks, daarna kopen we een Fajita bij een stalletje op de Plaza, een groen parkje midden in het centrum, en gaan dat op een bankje bij de fontein zitten opeten, zoals vele anderen dat doen.

Vervolgens bezoeken we de Loretto Chapel, die gebouwd werd door de zusters van Loretto uit Kentucky, die door de bisschop Lamy gevraagd werden om les te geven aan de lokale bevolking. De orde bouwde haar klooster en kapel in 1878, en er is een fraaie legende aan deze kapel verbonden. Achterin de kapel werd een verdieping, een empore, aangelegd voor het koor en het orgel. Om deze verdieping te bereiken moest er een zeven meter hoge wenteltrap gebouwd worden, een normale trap zou teveel ruimte in beslag nemen in de smalle kapel. Nochtans weigerde de ene na de andere schrijnwerker dit ogenschijnlijk onmogelijk werk, een wenteltrap van zeven meter hoogte, uit te voeren. De legende vertelt dat de zusters een Noveen, een bezinning van negen dagen, tot God baden voor een oplossing. Op de negende dag kwam er een geheimzinnige man binnen, die naar werk zocht. In zes maanden bouwde hij een superbe wenteltrap, zonder enige zijdelingse of centrale steun. 

de wenteltrap in Loretto Chapel

Deze trap heeft twee draaien van 360 graden en staat helemaal op zich zelf. Hij werd vervaardigd zonder nagels, en enkel houten pennen (deuvels genaamd) werden gebruikt. Toen zijn werk gedaan was, verdween de man, zonder enige betaling te vragen en zonder zelfs zijn naam op te geven. De zusters hebben altijd geloofd dat de timmerman niemand anders was dan de heilige Jozef, die hen is komen helpen. Naar het schijnt breken moderne ingenieurs en architecten zich nog steeds het hoofd over hoe deze trap in 's hemelsnaam op zichzelf kan blijven staan, laat staan het bijkomend gewicht kan dragen van mensen op zijn 33 treden. Zelfs onze moderne computers kunnen hierop geen wetenschappelijk antwoord geven. Vaststaand feit is dat er een zeer harde houtsoort is gebruikt voor de trap welke niet voorkomt in New Mexico, tot op heden weet men niet waar dit hout vandaan is gekomen. Zeer speciaal en bijzonder. Twee jaar later lieten de zusters een trapleuning maken, omwille van hun veiligheid. Verder wordt de trap nu zijdelings gesteund door één enkele verankering, wegens de trillingen, veroorzaakt door het moderne verkeer. Toen het klooster geen monniken en zusters meer had, verkocht de orde het gebouw aan een lokale familie en vertrok naar elders. Gelukkig kwam deze familie tot de conclusie dat de kapel echter te mooi was om af te breken, en ze restaureerde het interieur. Waardoor ze een kunstzinnige schat hebben bewaard voor het nageslacht.

Bijna een uur te laat komen we op de parkeerplaats terug en willen we dat uur nog betalen, maar de parkeerwachtster zegt dat we net voordat het uur verstreken is terug zijn en dus op tijd. Aardige mensen die Amerikanen, een tip voor onze parkeerwachters, aardig zijn tegen je cliënten ?

Madrid

Voor onze volgende bestemming moeten we terug via Albuquerque, we rijden nogmaals de Turquoise Trail nu in tegengestelde richting. Dit keer stoppen we even in Madrid, één van de pueblo’s. Madrid is een oud mijnstadje wat later vervallen is tot ghosttown en vervolgens geheel in beslag genomen door kunstenaars en kunst-galerieën. De kunst is hier niet alleen binnenshuis te bewonderen maar ook een aantal huizen zelf zijn tot kunst gemaakt. In de tuinen staan de meest kunstzinnige creaties. In het kleine plaatsje is zelfs een heus mijn-museum.

Bij Albuquerque aangekomen draaien we toch de interstate nog even op naar het westen, liever dan door de stad zelf heen te rijden. Aan de westkant van de stad vinden we een Walmart waar we onze boodschappen kunnen doen. We hebben weinig zin om te koken en eten een hapje bij de IHop, de koffie bij de IHop durven we niet aan, we zetten zelf wel even koffie in de camper. Als we zijn uit gewinkeld is het inmiddels half tien en te laat om verder te rijden. We krijgen toestemming om op de parkeerplaats te overnachten, mits we maar in de uiterste hoek gaan staan en geen lawaai maken. Gelet op onze pijnlijke voeten en de vermoeidheid, zal het lawaai tot een minimum beperkt blijven!

Vandaag gereden:  126 miles  (203 km)

Campground: Walmart Supercenter – Albuquerque