El Morro National Monument en Petrified Forest National Park

zaterdag 25 april 2015 

El Morro

Het was een koude nacht, met maar enkele graden boven nul als we wakker worden. Onze buren hebben de tent al ingepakt en lopen om hun auto, waarschijnlijk niet omdat ze het zo warm hebben.

We beginnen vanmorgen in het Visitor Center, en kijken naar de film over de bijzonderheden van dit National Monument en vragen informatie over de diverse trails. Er loopt een Inscription Trail door het kleine park langs alle inscripties in de zandsteen rotsen.  We krijgen bij het Visitor Center een geplastificeerd informatieboekje mee, waarin we alles over deze inscripties kunnen lezen. Dit is leuk om te lezen, en we doen dit dan ook bij vele inscripties, niet bij allen want dit zijn er gigantisch veel. 

De inscripties in de rotsen van de Mesa (Tafelberg) zijn gemaakt door Indianen, Spaanse reizigers, immigranten, gelukzoekers en officieren en soldaten, meestal alleen hun naam en de datum van de inscriptie, soms ook wat meer over het doel van hun reis. De eerste inscripties zijn van de Indianen en meer dan 500 jaar oud, de anderen zijn tussen 1600 en 1900 gezet en geven een mooi tijdsbeeld. We komen ook langs de pool deze bevat het hele jaar water en was vroeger een belangrijke stopplaats voor reizigers omdat het de enige plaats in de wijde omgeving was waar altijd drinkwater beschikbaar was. De Inscription Trail gaat over in de Headland Trail, die we er achteraan plakken. Voor we aan deze vervolg trail beginnen kunnen we in een brievenbus onze informatieboekjes achterlaten, zodat deze weer in het Visitor Center terecht komen.

boxcanyon

Nu buigt de korte trail af terug naar het Visitor Center en begint de trail naar de top van de Mesa. De trail begint met een paar korte trapjes, daarna een recht stuk asfalt pad schuin omhoog en het laatste stuk gaat behoorlijk stijl zigzaggend naar boven. Eenmaal boven hebben we een werkelijk schitterend uitzicht op de omgeving. De Mesa is hoefijzervormig en aan de binnenkant kijken we in een boxcanyon. Deze boxcanyon werd vroeger gebruikt om de paarden en het vee te laten schuilen. Boven lopen we op het zandsteen waar de Mesa uit bestaat en wordt het pad aangegeven doormiddel van twee gekerfde lijnen op de grond met hier en daar gestapelde stenen als markers. 

Op wat moeilijkere stukjes zijn er traptreden in de rots gehakt. Op sommige plaatsen waar we erg dicht langs de rand van de rotsen lopen is er gelukkig een ijzeren reling. Het 360 graden uitzicht is fantastisch maar ook de Mesatop zelf ziet er schitterend uit met prachtig vergroeide jeneverbes struiken en Prickly Pear cactussen. Na heel veel foto’s komen de bij de ruïnes van de oude Pueblo Indianen. Het bijzondere aan deze opgraving is dat men er een ronde en een vierkanten Kiva naast elkaar vindt. Dan volgt het minder steile pad naar beneden, het eerste deel zijn trappen om het laatste stukje door het bos weer over een asfalt pad te lopen. Al met al kost deze trial 2 uur en vertrekken we om 13.00 uur, na de lunch, naar onze volgende bestemming het Petrified Forest National Park in Arizona. We rijden de negende staat van deze reis binnen en hoewel Arizona in de Mountain Time zone ligt gaat de klok toch een uurtje terug want Arizona kent als enig lid van de Verenigde Staten geen zomertijd. Zo hebben we vandaag wat meer tijd.

Het Petrified Forest National Park is eigenlijk drie in één, in het noordelijke deel heb je Painted Desert, in het midden een stuk Badlands en in het zuiden Petrified Forest.

Painted Desert

Vanaf de I-40 komen we via de noord ingang het park in, daar liggen 9 viewpoints die een beeld geven van de Painted Desert die naar het noorden ligt. Bij Kachina Point vinden we de Painted Desert Inn, gebouwd in 1924 als rustpunt voor de reizigers op de oude Route 66 maar die is nu gerenoveerd en een informatiecentrum en restaurant geworden.  Om bij de volgende bezienswaardigheden te komen rijden we over de I-40 en de Santa Fe Railway heen, maar vlak voor de I-40 staat een oude verroeste Studybaker als teken dat hier in vroegere tijden het oude tracé van Route 66 heeft gelopen waar nu dus de I-40 interstate loopt. 

 oude Studybaker op de Route 66

Grappig is dat van de weg niets meer te vinden is, maar de oude elektriciteitspalen, nu zonder bedrading, nog altijd de loop van de weg aangeven.

Het tweede gedeelte van het park is het Petrified Forest. Er bestaan verschillende versteende bossen in de wereld, maar dit is het grootste ter wereld. In het Triassic, zo'n 260 miljoen jaar geleden, was dit gebied subtropisch en gevuld met dinosauriërs en een weelderige begroeiing. Vele van de reusachtige bomen sneuvelden en werden door het water afgevoerd naar een laaggelegen moeras, waar ze gaandeweg werden bedekt door modder, vulkanische as en afgezette sedimenten. Toen het water opdroogde werden de cellulose cellen van het begraven hout gaandeweg vervangen door de silicium kristallen van de as, die uiteindelijk kristalliseerden tot kwarts. Dit proces duurde natuurlijk zeer lang. De boomstammen lagen nog steeds diep begraven onder tientallen meters sedimenten, tot heel het gebied werd opgetild door aardverschuivingen. De natuurlijke erosie begon zijn werk en schuurde gaandeweg de zachtere gesteenten weg. 

Petrified wood

De begraven (nu stenen) boomstammen kwamen weer te voorschijn, en ze rolden in stukken naar de lagere gedeelten. Rond 1800 moeten de vlakten gevuld zijn geweest met versteende boomstammen, maar o wee, toen verscheen de hebzuchtige blanke op het toneel... zij vulden hele treinenladingen vol met boomstukken, en verkochten die voor decoratie van de privé-salons van de high society. Wat de natuur 250 miljoen jaren had gekost om op te bouwen, werd door de blanken praktisch helemaal vernietigd in minder dan zestig jaar. Zelfs nu nog wordt er elk jaar zo'n twaalf ton versteend hout gestolen uit het park, ondanks scherp toezicht van de Park Rangers en de zeer zware boetes. Maar we rijden verder en bij Puerco Pueblo kunnen we over een korte geasfalteerde trail een aantal oude Pueblo woningen en een aantal Petrogliefen  bekijken. Ook bij Newspaper Rock zijn weer Petrogliefen maar die zijn na wat aardverschuivingen moeilijk meer te zien, de omgeving is zo instabiel dat we er niet meer dichtbij kunnen komen. Er staan een drietal kijkers om een en ander toch te kunnen zien. 

Via een zijweg komen we bij Blue Mesa, een rondje van 4 miles met zicht op een deel van de Badlands met mooie kleuren en de eerste versteende bomen. Na Agata Bridge, een versteende boom die een brug vormt omdat de grond er onder is weggespoeld en Jasper Forest, waar een heel veld van versteende boomstammen ligt, komen we bij Crystal Forest waar we tot de conclusie komen dat het al half zes is en we eigenlijk vandaag even genoeg hebben gezien. We besluiten het park te verlaten en bij een van de giftshops net buiten het park te overnachten. In het Visitor Center kregen we eerder de tip dat dit gratis kan omdat er deze maand nog geen faciliteiten beschikbaar zijn. Morgenochtend gaan we wel terug, het park weer in om de trail bij Crystel Forest te lopen en het Rainbow Forest Museum te bezoeken. We rijden de uitgang uit en moeten stoppen voor een controle, het meenemen van stukken versteende boom, hoe klein ook is verboden, er wordt op gecontroleerd. Echter er is geen Ranger die onze camper wil controleren, de vriendelijke heer heeft vertrouwen in ons want we worden van achter een ruitje  door gezwaaid, komt vast door onze eerlijke gezichten.

We kiezen een plekje uit op de free campground die er heel behoorlijk uit ziet, maar omdat er storm en regen op komst is, laten we de BBQ voor wat hij is en fröbelen een alternatieve maaltijd in elkaar. Vrijheid, blijheid is ons motto!!

Vandaag gereden:  147 miles  (237 km)

Campground: Crystal Forest RV parking & campground